Sıradan bir sabahtı.

07.20 Hala çok karanlık, üstelik rüyamda harika bir kafede kahve içtiğimi görüyorum.Sanırım Londra’dayım. Kalkmak için bir sebep mi var?
07.40 Alarmı üst üste kaç kere susturabilirim.Deneyelim.

07.58 Ve süper geç kaldım. Yarım saat içinde Şişli’de vize başvurusunda olmam lazım.

08.15 Botlarım ayağımda, saçlarım berbat görünüyor.

08.29 Hala Mecidiyeköy trafiğindeyim, taksiden inip yürüme vaktidir!

08.35 “Bu numara yetmez hanımefendi, başvurunun çıktısını alabilmek için mail adresi ve sistem şifresini bilmeniz

lazım.”

08.50 Vizeci adam da patronu da aracıda telefonlarına bakmıyor!Vizeye başvuru işini gidip neden gereksiz şirketlere verirsin ki. Kendin yap, aklın mı eksik.

08.57 Vizecinin birini zorla uyandırdım. Harika bir gün.

09.40 İşim yarım kalıyor. Vize şirketleriyle çalıştığım son gün olarak kayda geçsin.

10.00 Komşu fırından ofistekilere de birkaç poğaça ve kruvasan alıp ordan taksiye.

10.15 Sumahan’a ofise varış. Cuma günü Londra’ ya gidebilen varsa selam götürsün çünkü sayelerinde artık o ben degilim.

10.30 Ofiste çikolatalı cappuccino, ve sonunda günaydın.